สามีของฉันได้ย้ายไปที่บริษัทใหม่เป็นเวลาหนึ่งปีแล้ว เขาพยายามทำงานหนักและสื่อสารกับพันธมิตรตลอดจนทุกคนในบริษัทอยู่เสมอ เขาจึงมักจะกลับบ้านดึกมากโดยทิ้งฉันไว้ที่บ้านตามลำพัง วันหนึ่ง หัวหน้าแผนกซาวากิพาสามีของฉันกลับบ้าน เมื่อเห็นความเหงาของฉัน เขาจึงบังคับตัวเองให้มอบความอบอุ่นให้ฉัน ตอนแรกฉันมักจะปฏิเสธเขาเสมอ แต่ฉันก็ค่อยๆ รู้สึกถึงความรู้สึกของเขาและเปลี่ยนใจเกี่ยวกับเขา เมื่อถึงวันที่เจ็ดฉันก็เป็นของเขาโดยสมบูรณ์ ตอนนี้จิตใจของฉันมีเพียงภาพลักษณ์ของเขาเท่านั้น ขนาดสามีอยากย้ายไปที่อื่นก็ไม่อยากจะตามเขาไปแต่อยู่บ้านหลังนี้รอเขากลับมาหาเราตามที่สัญญาไว้...
